Tuesday 15 September 2009

ျမန္မာႏုိင္ငံမွကုန္သည္မ်ား

[RANGOON-BURMA] Pls read and share to Myanmar People

စားအုန္းဆီထဲမွာ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြေရာၿပီး မခဲေအာင္လုပ္ေနတယ္လို႕ အတည္မျပဳႏိုင္ေသးတဲ့ သတင္းတခုၾကားပါတယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သတင္းပါ။

အီလန္ဆပ္ျပာမွႈန္႕က ေစ်းေပါေတာ့ စားအုန္းဆီတပီပါ ၄၂ဂါလံကို အီလန္တထုပ္ (၂၀၀ ဂရမ္လို႕ထင္ပါတယ္) ထည့္တယ္လို႕ ၾကားပါတယ္။

ဆီကိုေရခ်ိဳး ေဆးရိုးမီးလွႈံ ေကာက္ရိုးေတာင္လိုပုံဆိုတဲ့ စကားပုံကို အျမတ္တႏိုးရြတ္တတ္တဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးဟာ ဆီစားၾကမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာ ဆီေပါလို႕လားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မေပါေတာ့တာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒီစကားပုံက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းျဖစ္သြားပါၿပီ။

ျမန္မာတိုင္းမ္ရဲ႕ အဆိုအရ ဗမာတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားသုံးဆီ ၅ပိသာနဲ႕ ၄၉က်ပ္သား စားပါတယ္။ လူဦးေရ ၅၂သန္းနဲ႕ တြက္မယ္ဆို တႏွစ္ကို ပိသာေပါင္း ၂၈၅ သန္း၊ တန္အားျဖင့္ ၄သိန္းစားပါတယ္။

ဆီအျဖစ္ ပဲဆီ၊ ႏွမ္းဆီ၊ စားအုန္းဆီတို႕ကို အဓိက အသုံးျပဳရာမွာ ျပည္တြင္းမွာ စားဆီ ၅၀%ေလာက္ပဲ ထြက္ၿပီး က်န္တဲ့တ၀က္ကို ျပည္ပက တင္သြင္းရပါတယ္။

အဓိကတင္သြင္းတဲ့ ႏိုင္ငံက မေလးရွားျဖစ္ၿပီး သြင္းတဲ့ဆီအမ်ိဳးအစားက စားအုန္းဆီျဖစ္ပါတယ္။ တႏွစ္ကို တန္ခ်ိန္ ၂သိန္းတင္သြင္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ တနသၤာရီတိုင္းမွာ ဧက ၂သိန္းေလာက္စိုက္ဖို႕ လ်ာထားတာ ၁သိန္းေလာက္ပဲစိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ၿပီးခဲ့တဲ့လက ေရးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာတိုင္းမ္က ၂၀၀၅မွာ ဧက ၇ေသာင္းေလာက္ပဲ စိုက္ႏိုင္ေသးတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာတိုင္းမ္အဆိုက အမွန္နဲ႕ ပိုနီးစပ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ၁ဧကကို ၂.၅တန္ထြက္ရင္ ဧက ၇ေသာင္းကို တန္ခ်ိန္ ၁ သိန္း၇ေသာင္းခြဲ ထြက္ပါတယ္။ မေလးရွားက တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ ၂သိန္းတင္သြင္းတယ္ဆိုေတာ့ ျပည္တြင္းမွာ စားအုန္းဆီ ႏွစ္စဥ္ တန္ေပါင္း ၃သိန္း ၇ေသာင္းခြဲ စားေနပါတယ္။ ဆင္ဟြာက ေျပာတာယူရင္ ႏွစ္စဥ္စားတဲ့ဆီက စားအုန္းဆီခ်ည္းပဲ တန္၄သိန္းခြဲ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။


တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ တန္ ၃သိန္း၇ေသာင္းခဲြစားတယ္ဆိုေတာ့ လိုတဲ့ တန္ ၂ေသာင္းခြဲက ပဲဆီနဲ႕ ႏွမ္းဆီျဖစ္ဖို႕မ်ားပါတယ္။ ေနၾကာဆီနည္းနည္းပါႏိုင္ပါတယ္။

ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ စားအုန္းဆီေတြ ျပည္တြင္းမွာ လွႈိင္ေဘာလယ္ေနပါတယ္။ တန္ ၃သိန္း၇ေသာင္းခြဲကို လူဦးေရ ၅၂သန္းနဲ႕စားရင္ လူတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို စားအုန္းဆီ ၅ပိသာနဲ႕၁၅က်ပ္သား စားပါတယ္။

စားအုန္းဆီက ဒီတိုင္းထားရင္း ခဲတယ္ဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အခဲျဖစ္တဲ့ အပူခ်ိန္ကျမင့္ပါတယ္။ ၃၁နဲ႕ ၄၁ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ၾကားမွာအခဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာနဲ႕ အညာမွာ တႏွစ္လုံးပ်မ္းမွ်အပူခ်ိန္က ၃၀ဒီဂရီနဲ႕ အထက္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ စားအုန္းဆီခဲဖို႕ လြယ္တဲ့ေနရာပါ။

စားအုန္းဆီခဲရင္ ေပ်ာ္သြားေအာင္ တေန႕ကို နည္းနည္းခ်င္းစီ အပူေပးရပါတယ္။ အပူသိပ္ျပင္းရင္ ဆီထဲက အဆီေတြပ်က္သြားလို႕ အနံ႕ဆိုးသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ စားအုန္းဆီကို ထိန္းသိမ္းရတာ ခက္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေရာင္းတဲ့လူေတြက အလြယ္လိုက္ၿပီး အဆီေတြေပ်ာ္ေအာင္ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေရာလိုက္ပုံ ရပါတယ္။

ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေသြးလမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္သြားရင္

ေသြးထဲမွာ အက္ဆစ္ပမာဏမ်ားလာတာ

အစာလမ္းေၾကာင္းေပါက္ကုန္တာ

အသက္ရွႈက်ပ္တာ

ေသြးဖိအားက်တာ

လည္ေခ်ာင္းေယာင္လာတာ

ခႏၶာကိုယ္တြင္းက အဂၤါေတြပ်က္စီးတာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

၂၀၀၉ခုႏွစ္ ဇြန္လ ကမၻာ့စားအုန္းဆီေပါက္ေစ်းနဲ႕ တြက္မယ္ဆိုရင္ စားအုန္းဆီတတန္ကို အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇၁၄ေဒၚလာေပါက္ပါတယ္။ ပိသာနဲ႕ျပန္တြက္မယ္ဆို တပိသာကို ၉၉ဆင့္ပဲက်ပါတယ္။ ၁ေဒၚလာပဲ ထားပါေတာ့။ ဗမာေငြနဲ႕ဆို ၁၁၀၀မျပည့္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာ စားအုန္းဆီ တပိသာ ၂၁၀၀၊ မႏၱေလးမွာ ၁၉၁၀၊ ေတာင္ႀကီးမွာ ၂၁၀၀နဲ႕ စစ္ေတြမွာ ၂၂၀၀ေပါက္ပါတယ္။ စစ္ေတြကလူေတြက စားအုန္းဆီကို ကမၻာ့ေပါက္ေစ်းထက္ ၂ဆပိုေပးၿပီး စားရပါတယ္။

စားအုန္းဆီကို မေလးရွားကသြင္းေနတာ ဦးပိုင္ကပါ။ လက္ကား၊ လက္လီအဆင့္ဆင့္ျဖတ္ၿပီး တကယ္စားတဲ့လူဆီေရာက္ေတာ့ သြင္းေစ်းရဲ႕၂ဆျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းႀကီးတာက ထားေတာ့။ လူေတြအဆိပ္သင့္ေအာင္ ဘာျဖစ္လို႕ ဆပ္ျပာမွႈန္႕ေတြ ေရာေနပါလဲ။

စားသုံးသူက ဘာအခြင့္အေရးမွ မရွိတာၾကာေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၱရာယ္ျပဳေနတဲ့လူေတြကို တရားစြဲလို႕ရတဲ့ ဥပေဒရွိတာကို သုံးရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တရုတ္ျပည္မွာေတာင္ ႏို႕မွႈန္႕ထဲ မယ္လမင္းေရာတဲ့လူေတြကို ေသဒဏ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။

ဗမာျပည္မွာ စားသုံးသူေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုတဲ့ အဖြဲ႕ေတြရွိဖို႕လုိေနပါၿပီ။ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ၊ စားသုံးသူေတြကုိယ္တိုင္ပါ၀င္ၿပီး အစားအစာေတြကို အဆိပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ လူေတြကို တရားစြဲရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ တႏွစ္ကို အဆိပ္ရည္ ၅ပိသာ သိသိႀကီးနဲ႕ တိုက္ေနတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္သင့္ပါၿပီ။

(စကားခ်ပ္-မေလးရွား ကို၀ဏၰ မွပံ့ပိုးကူညီေပးသည္)

No comments:

Post a Comment